Deel 7

Bergschenhoek 9 en 10 juli

Beste Peet,

Onderweg van Amersfoort naar Bergschenhoek vertel ik René over mijn bezoek aan tante Stella en Rene me over hoe hij een mogelijke bestuurscrisis in de American Football wereld heeft afgewend. Tot mijn vreugde is hij nog steeds de voorzitter van de American Football Bond Nederland. Zoals altijd besluit hij zijn betoog met een aanstekelijke schaterlach, maar hij is duidelijk opgelucht over de uitkomst van de vergadering.

‘s Avonds doen we niet veel, we lopen een rondje met de hond en in de woonkamer kijken we naar een dvd van Kiss. Met René heb ik indertijd een paar geweldige concerten bezocht: Herman Brood ten tijde van Saturday Night in de Menkenhal in Rotterdam, The Tubes in het Haagse Congresgebouw, Nits, Meteors en New Adventures in Wateringen en The Police in de Vliegermolen te Voorburg. De laatste twee werden door Countdown, het popmuziekprogramma van Veronica georganiseerd. Top pop, Tros top 50 en Countdown, daar zijn we mee opgegroeid, en op de radio luisterden we naar Hilversum 3: de VARA op dinsdag en de KRO op woensdag. We zaten op Scholengemeenschap Caland en voetbalden in de juniorenteams van BVCB. Samen in B2 en later in A2 ook nog met John, Kees en Erik. B2 was toentertijd een bende, er werd na afloop van de wedstrijd in de kleedkamer bier gedronken en gerookt. Desondanks werd het team kampioen, met slechts 2 nederlagen. René was de brildragende voorstopper, die samen met zijn buurjongen Jules van Wijk het slot op de deur vormde. André Lexmond was de keeper, backs waren meestal Adrie Oosthoek en Peter Bos. Op het middenveld stond aanvoerder Pedro de Koning centraal op het middenveld, op rechts Jantje van Dijk. Voorin liepen Dammers, Hulzinga en Verheul, de namen van de andere spelers ben ik vergeten. Ik zweefde een beetje door de ploeg, stond meestal linkshalf of linksbuiten, maar soms rechtsbuiten en verhuisde af en toe naar de spitspositie wanneer Hulzinga eruit ging. We werden kampioen in mei 1979 en gingen, om dat te vieren uit eten bij de Chinees in Hillegersberg. Op vrijdag- en zaterdagavond bezochten we afwisselend het Polderhuis (Bergschenhoek) en Casa Nostra (Bleiswijk).

Vroeger werden Berkel en Berschenhoek door Berkelse weg met elkander verbonden. In het ene dorp woonden Kees, John en ik, in het andere René en Erik. Inmiddels zijn de dorpen aan elkaar gegroeid en hebben de weilanden en kassen plaatsgemaakt voor eengezinswoningen. We zijn allemaal uitgevlogen, Kees naar Amsterdam, John naar Zutphen, Erik naar Strijen. René is na omzwervingen in Rotterdam en Groningen wedergekeerd.

De eerste ochtend in gemeente Lansingerland, waar Berkel en Rodenrijs, Bergschenhoek en Bleiswijk tegenwoordig onder vallen, doe ik niets, pas in de middag maak ik een wandelingetje van een paar minuten naar zwembad de Windas. Dit bad was er vroeger ook al, maar is 100 of 200 meter opgeschoven in de richting van Berkel, het ligt nu waar de velden van BVCB zich voorheen bevonden.

‘s Avonds bezoeken we Erik die in Strijen, in de Hoekse Waard, woont, ook alweer een plek waar ik nooit eerder ben geweest. Erik was op het North Sea Jazz festival toen we Bos Pop bezochten. Erik ken ik van de derde klas van de lagere school, tussen de middag kwam hij vaak bij ons lunchen. zodat hij niet op school hoefde te overblijven. ‘Overblijven’ een vreemd woord is dat eigenlijk, maar iedereen gebruikte het toen. Erik heeft een Indische moeder, mensen dachten vaak dat we broers waren. Althans dat vertelde hij me, ik was het allang vergeten.

Groeten,

Rein