Verbouwen

Sint Petersburg, 10 december 2017

Dierbare Peet,

Het is hier al geruime tijd winter, dat houdt in dat de lucht en de aarde ongeveer dezelfde vale kleur hebben, bleek of noem het gebroken wit, al schijnt dit niet erg bijzonder te zijn, want het sneeuwt nu ook in Berlijn bij Rob (Hoeness) en bij jou in Pamiers. Evenwel het is eigenlijk een beetje te vroeg, meestal kleurt de wereld pas wit rond of net na de jaarwisseling. Veel maakt het overigens niet uit, de treinen rijden gewoon en de automobilisten zijn even gehaast en gedragen zich net zo hufterig als altijd. Enkel mijn dagelijkse ochtendwandeling naar school verloopt wat trager, de stoep is netjes schoongeveegd maar daardoor wel glad, om niet uit te glijden wijk ik meestal naar de oneffen berm uit, het bevroren gras biedt de nodige houvast.

De afgelopen vijf weekenden heb ik, doorgaans solitair, in de datsja in Viritsa doorgebracht. Afgelopen zomer hebben we het idee opgevat om ons buitenverblijf geschikt te maken voor de winter, dat wil zeggen, geisoleerde vloeren, dubbel glas (stieklo pakketi, dat klinkt toch een stuk voornamer in het Russisch, vind je niet) en een heuse badkamer voorzien van een boiler, kuip, wastafel en toilet. Zoals je zult beamen brengen revonaties meer problemen dan oplossingen met zich mee: ze duren altijd langer dan gepland, zijn duurder dan verwacht en leveren ontzettend veel rotzooi op, kortom ze tergen je geduld en humeur. Om met het goede nieuws te beginnen: de slaapkamers zijn nu warm, voor de keuken was helaas geen budget meer. De oude trap is afgebroken om plaats te maken voor de badkamer met een verlaagd plafond, uitgerekend deze wasgelegenheid wil maar niet afkomen, de vloer is pas voor een deel getegeld, de muren in het geheel niet, en zolang deze klus niet geklaard is, kunnen de wasfaciliteiten niet geplaatst worden. Ik houd het hierbij, ik wil niet in een najaarsdepressie geraken.

Op zaterdagmiddag na schooltijd, reis ik meestal naar Viritsa om de vloeren te schuren of te lakken en andere karweitjes op te knappen, zoals het overgebleven bouwmateriaal op te ruimen en –afval weg te sjouwen. Slechts een kamer is momenteel bewoonbaar, de keuken staat vol met tegels en gereedschap. Overigens is het best aardig toeven in die ene kamer, met de electrische verwarming is het na twee uur al redelijk uit te houden. Ik heb alles bij de hand: kaas, brood, een literfles ongefilterd bier, zak chips, twee appels en een tablet om ’s nachts Studio Sport Eredivisie te kijken, een oude gitaar en een schriftje om flarden van songteksten in te krabbelen. Het is heerlijk om ’s nachts in alle rust een liedje te schrijven.

Af en toe komt Kolja met wat vrienden langs om te barbecuen. Vorig weekend heb ik gevraagd om de rotzooi weg te brengen en de tuin op te ruimen. Dat had ik net zo goed niet kunnen doen. Het was verbazingwekkend hoe weinig hij en zijn vrienden voor elkaar kregen, veel geklets en nauwelijks actie na 3 uur hadden ze honger en toen heb ik ze maar naar de winkel gestuurd om vlees en worstjes te kopen. Ik vertel binnenkort verder over hoe het op school gaat.

Tot schrijfs,

Rein